O Filmie
Wszystko zaczęło się od głębokiego zainteresowania historią Polski oraz pragnienia przedstawienia momentów, które zaważyły na jej losach. "Czarny Czwartek" od początku był postrzegany nie tylko jako film, ale przede wszystkim jako misja – misja przypomnienia o tych, którzy oddali życie za wolność, oraz o brutalności systemu, który tłamsił aspiracje całego narodu. Był to czas, gdy twórcy poczuli, że młodsze pokolenie potrzebuje przypomnienia o bohaterach tamtych dni, o ich poświęceniu i walce.
Idea stworzenia filmu narodziła się podczas jednej z wielu rozmów między reżyserem a historykiem, który podzielił się swoją wiedzą i pasją do badania tamtych wydarzeń. Wkrótce po tej rozmowie, zarys pierwszej wersji scenariusza zaczął powstawać. W trakcie pisania coraz bardziej dojrzewało przekonanie, że historia grudnia 1970 roku zasługuje na pełnometrażowe przedstawienie na dużym ekranie.
Z czasem, projekt zyskiwał na sile, przyciągając uwagę producentów, inwestorów i całego środowiska filmowego. Chociaż początki były skromne, to jednak pasja, determinacja i wiara w znaczenie projektu sprawiły, że z małej idei narodziło się wielkie przedsięwzięcie. "Czarny Czwartek" stał się symbolem pamięci o bohaterach tamtych dni oraz o ważnym etapie w historii Polski.
O Filmie
"Czarny Czwartek" to nie tylko historia o ważnym momencie w dziejach Polski, ale również refleksja nad uniwersalnymi wartościami, takimi jak wolność, poświęcenie i solidarność.
Twórcy pragnęli, aby film był nie tylko dokumentem przedstawiającym wydarzenia grudnia 1970 roku, ale również artystyczną interpretacją uczuć i dylematów osób uwikłanych w te dramatyczne zdarzenia.
Jednym z kluczowych założeń twórców była autentyczność przedstawienia. Każdy aspekt filmu - od kostiumów, przez scenografię, aż po dialogi - był starannie badany i oparty na rzeczywistych wydarzeniach i relacjach świadków tamtych czasów. Dążenie do historycznej dokładności było priorytetem.
Mimo wierności faktom, twórcy chcieli, aby "Czarny Czwartek" był także filmem, który porusza emocje i prowokuje do refleksji. Dlatego też, pewne sceny były artystyczną interpretacją wydarzeń, mającą na celu głębsze przedstawienie uczuć bohaterów i moralnych dylematów, przed jakimi stali.
Ekipa Filmowa
Absolwent Wydziału Reżyserii w Łódzkiej Szkole Filmowej. Karol to artysta o wyjątkowej wrażliwości i intuicji, który z pasją podchodzi do każdego projektu. Jego wizja "Czarnego Czwartku" stała się siłą napędową całego przedsięwzięcia, a jego zdolność do łączenia faktów historycznych z głęboką emocjonalnością sprawiła, że film stał się niezapomnianym przeżyciem dla wielu widzów.
Z wykształcenia historyczka, z pasji pisarka. Agnieszka posiada zdolność do wnikliwej analizy źródeł historycznych i przekształcania ich w porywające scenariusze. Jej zaangażowanie w projekt "Czarny Czwartek" dało możliwość dokładnego i pełnego empatii przedstawienia bohaterów tamtych tragicznych dni.
Tomasz to utalentowany operator z wieloletnim doświadczeniem w branży filmowej. Jego umiejętność uchwycenia chwil, które przenoszą emocje bezpośrednio na ekran, sprawiła, że "Czarny Czwartek" jest wizualnym arcydziełem. Każdy kadr, który wykreował, mówi więcej niż tysiąc słów.
Marta, dzięki swojemu wykształceniu i pasji do historii mody, przyniosła autentyczność kostiumów w filmie "Czarny Czwartek". Jej dbałość o szczegóły i zdolność do rekonstrukcji ubrań z epoki PRL-u były kluczem do stworzenia wiarygodnego świata przedstawionego w filmie.
Produkcja "Czarnego Czwartku" nie była zadaniem prostym. Filmy historyczne, które opierają się na rzeczywistych wydarzeniach, zawsze napotykają na liczne wyzwania, zarówno artystyczne, jak i techniczne. Jednym z głównych wyzwań było odwzorowanie Gdyni lat 70. XX wieku. Wiele lokacji uległo zmianom przez lata, co wymagało znalezienia odpowiednich miejsc do kręcenia lub skorzystania z efektów specjalnych, by przywrócić dawny wygląd miasta.
Innym ważnym wyzwaniem była wierność historyczna w kontekście przedstawianych postaci i zdarzeń. Współpraca z historykami i świadkami tamtych czasów była kluczowa, ale jednocześnie twórcy musieli znaleźć równowagę między dokładnością a artystycznym przekazem, który miał poruszyć współczesnego widza. To wymagało ciągłych dyskusji, kompromisów i decyzji, które miały na celu uzyskanie odpowiedniej autentyczności przy jednoczesnym zachowaniu narracyjnej spójności filmu.